De kinderen komen en gaan op Amecet

Hier weer even een update uit het internetloze Oeganda. Ik zit nu weer in het soroti hotel voor WIFI samen met de andere nederlandse meiden, en we eten hier maar gelijk even wat lekkers. Want voor 5 euro uit eten gaan, is natuurlijk niet af te slaan als het kan.


Mijn tweede week is bijna voorbij op Amecet, en ik begin een beetje me plekje te krijgen. Wel zal deze natuurlijk weer veranderen als de Nederlandse meiden weg gaan, maar dat is een probleem voor dan. Het is hier de laatste dagen erg druk, dit komt omdat er een griep heerst en alle kinderen met elkaar in aanraking komen en de meeste ook nog HIV hebben(dus je makkelijk besmettelijker ben dan een gezond iemand). Het betekent ook dat die kinderen weer werk geven en daar hou ik dan wel weer van, dus ik geniet er met volle teugen van dat ik lekker aan het werk kan. Gisteren is Dina door haar vader opgehaald wat super positief is, haar moeder was psychisch weer in staat om voor haar te zorgen. Ook is er een nieuwe jongen gekomen van 10 jaar oud, die na zeggen ernstig ziek is. We gaan bekijken welke stappen hiervoor ondernomen moeten worden.


Even over Max een update:
Max is gister naar het ziekenhuis geweest met Els en Janneke voor een CT-scan van zijn hersenen. Hier is uit gekomen dat hij dementie heeft, wat voort komt uit zijn ziekte aids. Hij is 6 weken geleden binnengebracht en kon toen nog: lopen, spelen, zelfstandig drinken, praten etc.
Hij is na 6 weken op het punt dat hij bij alles geholpen moet worden, en geeneens meer weet hoe hij zijn drinkbeker moet vasthouden. Het betekent dat Max terminaal is en dat wij zullen moeten kijken welke verzorging we moeten bieden en in hoever, zoals ze het hier zeggen we zorgen voor hem tot wanneer God hem in zijn armen wil overnemen van ons.


Hihi zal ik ook nog even wat over mezelf vertellen. Dat is moeilijker dan dingen schrijven over de kinderen heb ik al door en kunnen jullie zien