Schimmels, infecties & HIV.

Sommige mensen zullen denken waarom dat als titel, ik zal dat in dit stukje van deze week uitleggen.


Grace is een van de kinderen die echt mijn hart heeft geraakt, als het even kon stop je der in je koffer en neem je haar mee naar Nederland. Zij is een meisje van 6 jaar oud en doet alles zelfstandig hier in Amecet voorbeelden hiervan zijn: Douche, tandenpoetsen, naar bed gaan en kleding uitzoeken. Zij heeft een schimmel infectie op haar hoofd en HIV, dit betekent dat ze niet voldoende weerstand heeft om zelf tegen de schimmel te vechten. Grace heeft daardoor nu op haar hele hoofd inclusief de neus de schimmel zitten, maandag had ze een zware dag gehad omdat Janneke(verpleegkundige) haar hoofd had geschrapt om de gele puslagen eraf te halen. Janneke rolt haar dan in een groot laken zodat ze zich niet kan pijn doen of verkeerde bewegingen maakt. Nadat ze maandag behandeld was moest ze gaan douchen, ik zat op de bank in de woonkamer want had een vroege dienst gehad. Grace vroeg of ik met haar mee wilde naar de douche om haar te helpen, zij was alvast alleen erheen gegaan zodat ik haar pyjama zou pakken. Komt er uit de badkamer een gegil wat door merg en been gaat, heeft Grace haar pijnlijke hoofd tegen de punt van de kraan gestoten. Uit een impuls trok ik haar tegen me aan, me shirt liep vol met bloed maar daar dacht ik niet bij na. Ik zag alleen dat kleine meisje wat echt echt KAPOT ging van de pijn. Nadat ze tot rust was gekomen en ze tegen me aan was gekropen op de bank in de woonkamer, moest Janneke mij onderzoeken of ik geen wondjes had op de plek waar het bloed was gekomen vanwege de HIV (wat voor mij ook wel even heel erg spannend was). Grace zit nou voor de vierde keer aan de antibiotica en strijd hard met ons mee om de schimmel tegen te gaan. GRACE IS EEN ECHTE KANJER!! De laatste avonden ben ik met Grace mee gegaan met douchen, Janneke komt dan haar hoofd wassen en mijn taak is erna om haar te troosten en liefde te geven. Het is verschrikkelijk om daarbij te staan, hoe zij huilt op zulke momenten gaat echt door merg en been.


Zelf heb ik door Grace haar schimmelinfectie ringworm opgelopen, niks ernstigs als ik het goed behandel met antibiotica crème. Het zit op me arm en jeukt ontzettend erg, er zitten blaasjes op en ik moet er vanaf blijven zodat het maar op een plek blijft zitten. Ook ben je door de ringworm soms beroerd maar dat hoort nou eenmaal bij deze uitdaging.


Max verliest nog steeds gewicht, we weten niet wat wij ertegen zouden kunnen doen. Als ik dienst heb probeer ik hem zoveel mogelijk te voeren zodat hij misschien een uur eet maar wel voldoende. Ook vertelde ik in me vorige blog dat ik hem elke dag zou gaan masseren, de ene dag vind die dat fijner dan de andere dag. Zijn armen zijn al verstijfd en bijna niet meer recht te krijgen, soms proberen Janneke en ik het samen zodat het niet alleen maar oefeningen doen is. Ik wilde hem woensdag naar zijn bed brengen, waarbij die helemaal in angst doorsloeg en mij hard in me schouder heeft gebeten. Waardoor ik een grote blauwe plek had en je moet bekijken of je geen wonden heb van de tanden, omdat je dan weer met HIV in aanraking komt. Dat zijn soms dingen die het moeilijk maken om vanuit je hart te werken, maar hij verdient de aandacht die ik hem kan geven. Vandaag 3-4 is er tegen mij gezegd dat ik moet oppassen me niet teveel aan Max te hechten, dit in het geval dat die zou overlijden en dat echt heel erg zwaar zal worden.

Ik heb deze week de eerste post mogen ontvangen, dat betekent dat het zeker 3 weken in beslag neemt. En je weet ook nooit het ene pakketje wat later verstuurd was was eerder binnen dan de ander. Wel was het ontzettend leuk om de post te ontvangen en me eerste kaarten op de muur te kunnen plakken. Met mij gaat het goed, soms valt het me zwaar om meer dan 57 uur in de week te maken wat ook psychisch best zwaar is elke dag. Volgende week dinsdag zal ik mee gaan met de oudere kinderen naar huis te brengen voor een week, dit is omdat zij vakantie hebben en we dan kunnen zien hoe het daar gaat.