Update vanuit soroti

Na twee dagen reizen ben ik zaterdag aangekomen op Amecet. Hier kreeg ik mijn eigen kamer toegewezen en werd alles even uitgelegd omdat ze in een ander huis verblijven dan waar ik aan gewend was te werken 2 jaar geleden. Het is spannend er is veel veranderd en ik ben erg zoekende naar mijn plek op amecet en in het team. Er zijn op dit moment geen andere nederlandse vrijwilligers, dat is wel even wennen maar het contact met Els en de andere staff is goed. Deze week is er al weer veel gebeurd op amecet, we hebben veel heftige maar ook mooie dingen mogen meemaken. Maandag heb ik mijn eerste officiële werkdag gehad, hier heb ik echt ontzettend van mogen en kunnen genieten. Ben met een andere auntie naar de dokter geweest met Richard, die is zondag avond bij ons gebracht… zijn moeder is overleden na de bevalling. In de avond/nacht van maandag op dinsdag zijn er twee baby’s ontzettend ziek geworden dit waren Richard en Max. Ze kregen ontzettende ademhalingsproblemen en moesten aan de zuurstof en antibiotica. Richard is dinsdag middag overleden en Max is nog steeds bij ons. Max is op dit moment stabiel maar wordt nog wel de hele dag aan de zuurstof gehouden + dat er constant iemand in zijn buurt is. Dinsdag ben ik samen met Els en Topista naar de gipsafdeling van het ziekenhuis geweest, Topista is geboren met klompvoetjes en dat doen ze doormiddel van gipsen rechtbuigen. Ontzettend gave ervaring is het altijd om in het ziekenhuis te komen, je maakt veel mee en ziet zoveel verschillen met Nederland. Woensdag ben ik samen met Simon (maatschappelijk werker van Amecet) naar de village geweest om 2 kinderen terug te brengen. Het is ontzettend heftig om te zien dat je twee prachtige kinderen moet achterlaten bij een oma en oom die ze niet kennen. De vader van deze kinderen zit in de gevangenis en de moeder wil haar kinderen niet kennen en er geen zorg voor dragen. Wel ben ik voor het eerst in een hutje geweest, en dan denk je dat is hun huisje maar het enige wat er in haar hutje lag was 1 matras voor 3 personen en een klamboe. donderdag was een dag in de auto en overal heen, ik geniet echt het meest van deze dagen. We zijn samen met Topista naar het ziekenhuis gegaan voor aangepaste schoenen, hierna zijn we terug gegaan met Jackson omdat hij klaar is met zijn 6 maanden medicatie voor TB en daarna gingen we naar de gevangenis en de ondervoede kinderen afdeling van het ziekenhuis, om melk,suiker en zeep voor de kinderen te brengen. Donderdag avond heb ik bij Els geslapen zij woont net buiten soroti en het was ontzettend fijn om even op een bank neer te kunnen ploffen en een warme douche te hebben. Vrijdag kwam Els met de vraag of ik het erg zou vinden om op kantoor te komen zitten elke dag 2/3 uurtjes om de database van de kids bij te werken, en uiteraard heb ik hierop ja gezegd. Vandaag heb ik een nachtdienst (14 uur lang achter elkaar) je begint deze nacht om 18:00 en je ben klaar de volgende ochtend rond 08:00 en moet weer starten rond 15:00 tot 21:00. Best wel pittige dagen dus. Maar we hebben er zin in, zit nu even alleen te lunchen in het soroti hotel en te genieten van het internet!! Ik wens jullie allemaal een ontzettend fijn weekend en een mooie zondag!!

Liefs, Hannah