De tijd vliegt
Blijf op de hoogte en volg Hannah
22 Oktober 2016 | Oeganda, Soroti
De 3e week op Amecet is omgevlogen, we hebben het weer ontzettend druk gehad en er is weer veel gebeurd.
Esther is een baby van 3 weken oud, er wordt gedacht dat zij HIV+ is. Ze doet het niet goed drinkt niet veel en heeft deze week 2x een bloedtransfusie gehad. Ze is deze week getest en we zullen volgende week de uitslag krijgen, dit blijft natuurlijk altijd spannend.
Ook hebben Els en ik woensdag een kindje opgehaald bij de vrouwen gevangenis, zijn naam is Salomon een ontzettend mooie jongen en gezond. Zijn moeder is 20 en moet 12 maanden vast zitten omdat ze de loonbox aan de broer van de baas had meegegeven en die heeft dit alleen nooit mogen ontvangen. Ze heeft een moeder maar die is gek en voor de rest heeft ze geen enkele familie. De naam van de vader weet ze wel maar die is niet meer in zicht ze zaten samen op school en waren studenten. Ze wilde het kind niet meer in de gevangenis hebben omdat ze dan borstvoeding moet blijven geven en ze geen ARV(medicijnen tegen de HIV) slikt en dus haar kind niet meer beschermt. Salomon huilt veel en je ziet ook echt dat die zijn moeder mist.
Deze week zijn er 4 kinderen naar huis gegaan, dat betekent dat wij weer even wat adem ruimte hebben en weer plek om nieuwe kids te mogen ontvangen. Emily is hier 1 van dit is helemaal via de politie enzo gegaan omdat er een strijd was tussen de vader en de ooms van Emily. De ooms wilde Emily verkopen aan een kinderhuis in Kampala en haar vader wilde Emily gewoon zelf opvoeden. De vader heeft haar dan ook gister mogen halen met een brief van de politie.
Ik vind het soms moeilijk om me staande te houden tussen al de oegandese aunties, er word alleen maar ateso gesproken en dat maakt het moeilijk om te communiceren en je thuis te voelen. Maar ook de tijd vliegt en als ik samen met een andere vrijwilleger werk dan is het prima te doen en geniet ik ontzettend van het mooie werk en kinderen!!
Ook heb ik deze week een start gemaakt met de data base, heb de jaren 2010 t/m 2012 er nu helemaal in staan. Els heeft me veel geholpen, de kinderen zitten verdeeld over 7 mappen dus het is echt een werk om het kindje en de documenten te vinden. Ook is het bijzonder hoeveel heftige verhalen je leest elke keer schrik je weer wat ouders met hun kinderen kunnen doen, dat er zoveel kinderen zonder liefde opgroeien & geborgenheid!! En je staat verbaasd hoeveel kinderen er hier zonder moeder moeten leven en bij oma worden ondergebracht of andere naaste familie. Kinderen die helemaal geen ouders meer hebben en die op de meest onmogelijke plekken gevonden worden (openbaar toilet, op straat, onder een boom, op de markt). Het is echt zo ontzettend goed dat Amecet bestaat en voor deze kinderen vecht + dat ik daar nu even een deel van mag zijn!!
Ik ga deze week me laatste week in met een onwijs dubbel gevoel, de tijd gaat zo snel dat ik nog niet weg wil. Het is hier prachtig en ook echt genieten om iets te kunnen doen voor deze mensen!!
Liefs,
Hannah
Esther is een baby van 3 weken oud, er wordt gedacht dat zij HIV+ is. Ze doet het niet goed drinkt niet veel en heeft deze week 2x een bloedtransfusie gehad. Ze is deze week getest en we zullen volgende week de uitslag krijgen, dit blijft natuurlijk altijd spannend.
Ook hebben Els en ik woensdag een kindje opgehaald bij de vrouwen gevangenis, zijn naam is Salomon een ontzettend mooie jongen en gezond. Zijn moeder is 20 en moet 12 maanden vast zitten omdat ze de loonbox aan de broer van de baas had meegegeven en die heeft dit alleen nooit mogen ontvangen. Ze heeft een moeder maar die is gek en voor de rest heeft ze geen enkele familie. De naam van de vader weet ze wel maar die is niet meer in zicht ze zaten samen op school en waren studenten. Ze wilde het kind niet meer in de gevangenis hebben omdat ze dan borstvoeding moet blijven geven en ze geen ARV(medicijnen tegen de HIV) slikt en dus haar kind niet meer beschermt. Salomon huilt veel en je ziet ook echt dat die zijn moeder mist.
Deze week zijn er 4 kinderen naar huis gegaan, dat betekent dat wij weer even wat adem ruimte hebben en weer plek om nieuwe kids te mogen ontvangen. Emily is hier 1 van dit is helemaal via de politie enzo gegaan omdat er een strijd was tussen de vader en de ooms van Emily. De ooms wilde Emily verkopen aan een kinderhuis in Kampala en haar vader wilde Emily gewoon zelf opvoeden. De vader heeft haar dan ook gister mogen halen met een brief van de politie.
Ik vind het soms moeilijk om me staande te houden tussen al de oegandese aunties, er word alleen maar ateso gesproken en dat maakt het moeilijk om te communiceren en je thuis te voelen. Maar ook de tijd vliegt en als ik samen met een andere vrijwilleger werk dan is het prima te doen en geniet ik ontzettend van het mooie werk en kinderen!!
Ook heb ik deze week een start gemaakt met de data base, heb de jaren 2010 t/m 2012 er nu helemaal in staan. Els heeft me veel geholpen, de kinderen zitten verdeeld over 7 mappen dus het is echt een werk om het kindje en de documenten te vinden. Ook is het bijzonder hoeveel heftige verhalen je leest elke keer schrik je weer wat ouders met hun kinderen kunnen doen, dat er zoveel kinderen zonder liefde opgroeien & geborgenheid!! En je staat verbaasd hoeveel kinderen er hier zonder moeder moeten leven en bij oma worden ondergebracht of andere naaste familie. Kinderen die helemaal geen ouders meer hebben en die op de meest onmogelijke plekken gevonden worden (openbaar toilet, op straat, onder een boom, op de markt). Het is echt zo ontzettend goed dat Amecet bestaat en voor deze kinderen vecht + dat ik daar nu even een deel van mag zijn!!
Ik ga deze week me laatste week in met een onwijs dubbel gevoel, de tijd gaat zo snel dat ik nog niet weg wil. Het is hier prachtig en ook echt genieten om iets te kunnen doen voor deze mensen!!
Liefs,
Hannah
-
22 Oktober 2016 - 08:58
Peter:
Ha Hannah, Wat mogen we dankbaar zijn voor alles wat we mogen ontvangen hier in Nederland.
idd nog een weekje. Het gaat echt super snel.Maar wel echt mooi om dit werk vanuit een christelijke organisatie te mogen doen. Geniet van je laatste weekje als vrijwilliger. We zullen voor jullie bidden.
tot volgende week. -
22 Oktober 2016 - 08:58
Peter:
Ha Hannah, Wat mogen we dankbaar zijn voor alles wat we mogen ontvangen hier in Nederland.
idd nog een weekje. Het gaat echt super snel.Maar wel echt mooi om dit werk vanuit een christelijke organisatie te mogen doen. Geniet van je laatste weekje als vrijwilliger. We zullen voor jullie bidden.
tot volgende week. -
22 Oktober 2016 - 09:56
Michelle Stam-Laban :
Hi Hannah,
Mooie blog heb je geschreven! Indrukwekkend wat al deze kinderen wel niet moeten doorstaan en wat jij geestelijk allemaal maar ff een plekke moet geven. Gelukkig zijn er ook positieve geluiden, de kinderen die weer terug kunnen naar huis bijvoorbeeld, kleine overwinningen! Heel veel zegen voor je werk en voor Amecet toe gewenst /toegebeden. Ennuh...je kan altijd nog een keertje teruggaan toch?? Hou je haaks, wijffie!! X tante Mies -
22 Oktober 2016 - 12:39
Annet Steenwijk:
Hoi hannah bedankt voor het verslag indrukwekkend hoor!Mooi dat je je je bijdrage mag leveren!Ook een stuk werk in Gods koninkrijk!Geniet er van de laatste week.Ben druk aan het haken voor amecet.Een leiuke fijne tijd met je vader en pieter paul.Natuurlijk horen we nog meerverhalen.
Liefs,Annet -
24 Oktober 2016 - 10:25
Janneke Dijs:
Dag Hannah, ik ben onder de indruk van wat je schrijft. Wat een ellende en verdriet kom je tegen. Ik kan me voorstellen dat je je soms machteloos voelt en dat jouw erk een druppel op een gloeiende plaat is.
Gisteravond in de preek kregen we een mooie bemoediging mee: het mosterdzaadje wordt een reusachtige boom waar de vogels in nestelen! Ongetwijfeld geldt dat ook voor jouw werk. May the Lord show His mercy upon you! En dat jij voor anderen tot zegen mag zijn. Met hartelijke groeten, Freek en Janneke Dijs
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
