Genieten van elke seconde - Reisverslag uit Soroti, Oeganda van Hannah Veen - WaarBenJij.nu Genieten van elke seconde - Reisverslag uit Soroti, Oeganda van Hannah Veen - WaarBenJij.nu

Genieten van elke seconde

Door: Hannah van Veen

Blijf op de hoogte en volg Hannah

31 Mei 2014 | Oeganda, Soroti

Wat hebben Janneke en ik een heerlijke dagen mogen hebben in Mbale, wij hebben de kans mogen krijgen om even heerlijk tot rust te komen. Op dinsdag ochtend zijn wij om 7 uur met de bus richting Mbale vertrokken, een prachtige reis met mooi uitzicht over de moerassen en de bergen. Aangekomen in Mbale hebben wij een motorboda genomen om ons naar het immigratie kantoor te brengen, zodat ik daar mijn visa kon verlengen voor 2 dagen. Nadat we dit voor elkaar gekregen hadden zijn we op een motorboda naar het hotel gebracht, en toen begon het genieten van elke seconde die we hadden. We kwamen in een ontzettend schoon hotel met een prachtige kamer, we hadden na lange tijd weer een dekbed en een warm bad het was geweldig. Dinsdag hebben we lekker de hele dag bij het zwembad gelegen, we zijn lekker verbrand maar hebben heerlijk van het water genoten. Toen we het water ingingen waren we een beetje bang dat er een bruine wolk om ons heen zou liggen maar dat viel alles mee. Dinsdag avond hebben we lekker op het balkon gezeten, in bad geweest en uiteten geweest, daarna zijn we lekker gaan slapen. Dit omdat ik net uit me nachtdienst kwam en aardig gebroken was na de reis en de verschillende indrukken die je mee krijgt. Woensdag hebben we 2 uur bij het zwembad kunnen liggen en erna moesten we naar binnen rennen omdat er erg slecht weer aan kwam, wij hebben toen eerst lekker gelezen op onze kamers en kwamen erna met het idee om de sauna en het stoombad is op te gaan zoeken. Daar hebben we toch zo ontzettend erg gelachen, de sauna was zo heet gemaakt dat je er bijna niet in kon zitten. Dit betekende dat wij als 2 muzungus daar zittend met een heel rood hoofd en naar adem snakkend het na 5 minuten voor gezien hielden, en naar ons stoombad op pad gingen na een half uur zitten in het stoombad kwamen we tot de conclusie dat er helemaal niks gebeurde. Maar omdat we zoveel lol hadden hebben we dit geeneens gelijk doorgehad. Na een uurtje waren we terug op onze kamer en wilde we met de roomservice ons eten bestellen, gewoon omdat het kon en omdat wij dat wel is even leuk vonden om te doen. Maar tot onze grote verbazing bestond de hele roomservise niet. We zijn toen lekker beneden op et overdekte terras gaan eten en hebben 1,5 uur op mijn pizza moeten wachten omdat ze de eerste keer kaas op de pizza hadden gedaan. Dat is natuurlijk ook weer een hilarisch moment en maakt je dag weer uniek! Na dit alles waren wij toe aan een heerlijk bad, en hebben we lekker een kopje thee gedronken en de avond lezend doorgebracht. Woensdag hebben wij zo lang mogelijk tot het uitchecken op onze kamer doorgebracht, daarna hebben we heerlijk genoten van het ontbijtbuffet (wat voor ons echt bijzonder was zoveel verschillend eten). Na het ontbijt zijn we naar het zwembad gedaan, af en toe regende het maar we zaten droog en met zwemmen word je toch nat. Hier hebben we lekker gezeten tot de lunch en na de lunch zijn we met een motorboda terug gegaan, hierbij kwam Janneke tot de conclusie dat het lang geleden was dat ze zo dicht op een man had gezeten. En ik straalde al me doodangsten uit omdat ik er bijna vanaf viel, we zaten met zijn 3e op 1 motor en hadden ook onze bagage nog. Janneke wist dat er nog een grote supermarkt was in Mbale, daar zijn we nog even heen gegaan en heb ik na 6 weken weer conditioner kunnen kopen waar je dan zo blij van word. Na deze leuke ervaring zijn we opzoek gegaan naar het busstation, hier aangekomen werden we gelijk naar binnen gehaald omdat de bus er nog niet was en omdat je anders bestolen kan worden door de straatkinderen. (die je high ziet rondlopen in geen een rechte lijn, en zelfs niet zonder de bewegen stil kunnen staan) Er werd tegen ons verteld dat ze een taxi hadden gevonden om ons te brengen omdat het nog lang zou duren voordat de bus zou komen. In de taxi aangekomen (een busje waar we met 13 mensen inzaten) heb ik me ogen uitgekeken dat dat zomaar kon. Na 15 minuten reizen en een binnenstebuiten gekeerde baarmoeder (omdat er geen vering in de bus zat) werden we aangehouden en uit de bus gezet met zijn allen. De chauffeur reedt zonder geldig rijbewijs en had zijn papieren niet op orde, na een uur langs de weg staan wachten konden we met een andere taxi mee reizen tot Soroti, maar dit was nog niet alles onderweg lag er ook nog een dode vrouw langs de weg die van de brommer was afgevallen. Na 4 uur reizen waren we terug in Soroti waar we normaal 2,5 uur over doen maar we stonden veilig met 2 voeten op de grond dat was onze grootste blijdschap.

Nu al weer twee dagen aan het werk geweest, het is erg druk in Amecet we hebben veel zieke kinderen die voor extra werk zorgen. Natuurlijk hebben we nu ook 9 baby's die om de 3 uur gevoed moeten worden, dit betekent dat we lekker bezig zijn. Aankomende week staat op de planning dat er 3 kinderen weg zullen gaan met allemaal een bijzonder verhaal: (het blijft Oeganda, dit betekent dat het ook zo kan veranderen)

Angela is een meisje van 9 jaar oud, haar moeder is vaak dronken en laat zich met verschillende mannen in. Angela zal naar haar vader toe gaan die zelf in Amerika en Tanzania woont, Angela zal naar Tanzania vertrekken met de vrouw van haar vader. We hopen dat dit allemaal goed uit gaat pakken, we geven haar woensdag over aan de grens van Kenia.

Sabina en Laurence zullen samen opgehaald worden, ze komen uit hetzelfde gebied. Sabina haar moeder is overleden bij de bevalling, haar zus van 16 jaar oud heeft de zorg voor de 6 kinderen op zich genomen en zegt ook zorg te willen dragen voor Sabina.
Laurence zal naar zijn familie terugkeren ook zijn moeder is overleden bij de geboorte.

Het voelt raar voor mij dat veel kinderen zullen vertrekken aankomende weken, je heb 2 maanden met ze doorgemaakt en dan vertrekken ze in je laatste maandje op Amecet. Maar je weet dat het beter is voor de kinderen om terug te gaan naar hem/haar eigen familie.

  • 01 Juni 2014 - 22:19

    Marielle Van Veen:

    Hoi Hannah,

    Wat een leuke verhalen weer, leuk om te lezen wat je allemaal mee maakt. In wat een andere wereld ben je gekomen. Het kan niet anders dat je hier door anders terugkomt straks.
    Geniet er van!

    groetjes, Marielle

  • 02 Juni 2014 - 07:34

    Opa En Oma Laban:

    Hey Hannah wat een lange brief en wat anders dan in holland ik hoorde je heel niet over of je ook al in een oegandeze kerkdienst ben geweest zoals je laatst zei ik vind fijn dat je het zo naar je zin heb gehad en fijn dat er ook weer kinderen naar huis kunnen we met je mee veel liefs opa en oma laban

  • 30 Juni 2014 - 14:47

    Marieke:

    Zo, weer eens even tijd om wat te lezen over Amecet! Wat fijn dat Angela uiteindelijk toch naar haar vader is! Hopelijk heeft ze het daar goed!

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Verslag uit: Oeganda, Soroti

Hannah

Ik zal op deze blog mijn reis naar oeganda en het werk wat ik daar ga doen omschrijven.

Actief sinds 19 Maart 2014
Verslag gelezen: 436
Totaal aantal bezoekers 18250

Voorgaande reizen:

31 Maart 2014 - 02 Juli 2014

Amecet N'ainapakin

Landen bezocht: