Zing, vecht, huil, bid, lach, werk en bewonder
Door: Hannah van Veen
Blijf op de hoogte en volg Hannah
22 Juni 2014 | Oeganda, Soroti
Dit is de tekst die Amecet gebruikt in haar lied over Sara, en ook ik heb dit mogen ervaren. Dat we samen met de kinderen mogen vechten tegen de HIV, en zingen mogen over vreugde en het geloof. We bidden voor en met elkaar en doen dit met een lach of met een traan, we werken samen en veel uren maar daardoor bewonderen we ook zeker wat we bereiken.
Deze week hebben we te horen gekregen dat Tionty zijn ogen weer achteruit zijn gegaan, hij is nu op veel verschillende medicijnen gezet. We hopen dan ook zeker dat het weer vooruit zal gaan en dat we resultaat mogen boeken. Volgende week dinsdag zullen ze weer naar het ziekenhuis gaan om te bekijken hoe het proces verder gaat verlopen.
Woensdag was voor mij een heftige dag, ik had die nacht weinig geslapen omdat ik lag te piekeren over mijn terugkomst. In het opzicht van hoe zal dat zijn en ook naar de toekomst kijkend. Deze dag werd ook Grace naar huis gebracht, zij was een van me favoriete kinderen. Zo natuurlijk en heerlijk genietend van het leven, ze is nou weer naar haar moeder toe. Ook wilde ze zelf heel erg graag naar huis, en we hopen dat het allemaal goed mag blijven gaan. Want anders is de kans heel erg groot dat Grace zal overlijden als de medicijnen niet worden gegeven.
Natuurlijk hebben wij ook Nederland-Australië mogen kijken, dit hebben we gedaan op de basis van youth with a mission. De oudere kinderen waren met ons mee, we hebben erg gelachen het was op een heel klein scherm hoog in de lucht. Dus Janneke en ik zeiden soms tegen elkaar waar is de bal nou want die kon je niet altijd volgen, maar we hebben heerlijk mee kunnen juichen.
Volgende week zullen waarschijnlijk de adoptie ouders van Micheal komen, we zijn allemaal heel erg benieuwd naar hoe zij gaan reageren op de beperkingen die hij heeft. Het zal niet altijd makkelijk zijn om hem als zoon te hebben, maar je heb wel de mooiste lach van de hele wereld in je huis gehaald. Ik hoop dat ik de ouders nog mag ontmoeten, maar we weten niet precies wanneer ze aankomen op Amecet.
Donderdag had ik mijn laatste nachtdienst met Saffron, ontzettend gelachen en een gezellige nacht gehad. Wel hard moeten werken met al de baby's die we hebben maar het was wel de leukste nacht in de nachtdiensten.
Vandaag zijn Laurence en Sabina opgehaald door: oma (Laurence) zus (Sabina), ze moesten een rit van 5 uur maken om bij ons te komen en ook weer naar huis. We hopen dat ze in goede handen zullen zijn, en dat zijn dingen die ons wel erg bezig houden.
Op dit moment hebben we veel hoestende kinderen in huis, een van de baby's heeft een longinfectie opgelopen en zit nu aan de antibiotica doormiddel van een infuus.
Met mij gaat het goed, het voelt heel erg raar dat aankomende week mijn ouders hier zullen zijn. Zie er erg naar uit om alles met hen te delen en te laten zien. Tegelijk is het ook tegenstrijdig want je weet dat je baby grace en Amecet moet gaan verlaten en weer naar Nederland gaat. We genieten van alle minuten die ik hier ben en nog mag meemaken.
Deze week hebben we te horen gekregen dat Tionty zijn ogen weer achteruit zijn gegaan, hij is nu op veel verschillende medicijnen gezet. We hopen dan ook zeker dat het weer vooruit zal gaan en dat we resultaat mogen boeken. Volgende week dinsdag zullen ze weer naar het ziekenhuis gaan om te bekijken hoe het proces verder gaat verlopen.
Woensdag was voor mij een heftige dag, ik had die nacht weinig geslapen omdat ik lag te piekeren over mijn terugkomst. In het opzicht van hoe zal dat zijn en ook naar de toekomst kijkend. Deze dag werd ook Grace naar huis gebracht, zij was een van me favoriete kinderen. Zo natuurlijk en heerlijk genietend van het leven, ze is nou weer naar haar moeder toe. Ook wilde ze zelf heel erg graag naar huis, en we hopen dat het allemaal goed mag blijven gaan. Want anders is de kans heel erg groot dat Grace zal overlijden als de medicijnen niet worden gegeven.
Natuurlijk hebben wij ook Nederland-Australië mogen kijken, dit hebben we gedaan op de basis van youth with a mission. De oudere kinderen waren met ons mee, we hebben erg gelachen het was op een heel klein scherm hoog in de lucht. Dus Janneke en ik zeiden soms tegen elkaar waar is de bal nou want die kon je niet altijd volgen, maar we hebben heerlijk mee kunnen juichen.
Volgende week zullen waarschijnlijk de adoptie ouders van Micheal komen, we zijn allemaal heel erg benieuwd naar hoe zij gaan reageren op de beperkingen die hij heeft. Het zal niet altijd makkelijk zijn om hem als zoon te hebben, maar je heb wel de mooiste lach van de hele wereld in je huis gehaald. Ik hoop dat ik de ouders nog mag ontmoeten, maar we weten niet precies wanneer ze aankomen op Amecet.
Donderdag had ik mijn laatste nachtdienst met Saffron, ontzettend gelachen en een gezellige nacht gehad. Wel hard moeten werken met al de baby's die we hebben maar het was wel de leukste nacht in de nachtdiensten.
Vandaag zijn Laurence en Sabina opgehaald door: oma (Laurence) zus (Sabina), ze moesten een rit van 5 uur maken om bij ons te komen en ook weer naar huis. We hopen dat ze in goede handen zullen zijn, en dat zijn dingen die ons wel erg bezig houden.
Op dit moment hebben we veel hoestende kinderen in huis, een van de baby's heeft een longinfectie opgelopen en zit nu aan de antibiotica doormiddel van een infuus.
Met mij gaat het goed, het voelt heel erg raar dat aankomende week mijn ouders hier zullen zijn. Zie er erg naar uit om alles met hen te delen en te laten zien. Tegelijk is het ook tegenstrijdig want je weet dat je baby grace en Amecet moet gaan verlaten en weer naar Nederland gaat. We genieten van alle minuten die ik hier ben en nog mag meemaken.
-
22 Juni 2014 - 17:55
Jan En Betty Van Waaij:
Hoi Hannah,
Met veel belangstelling je verhalen gelezen.
Fijn dat je ouders je komen halen en dus nu beide kunnen zien waar je geweest ben.
Nog een mooie laatste week.
groet Jan en Betty -
22 Juni 2014 - 20:24
Mirjam Van Der Hek:
Hoi Hannah.
Leuk om al je verslagen te lezen, wat een ervaringen zeg. Zal wel even wennen zijn om weer terug naar huis te gaan. Nog een hele goede tijd gewenst daar en veel zegen, ook voor de toekomst. -
22 Juni 2014 - 21:53
Mark Van Woerden:
Hey Hannah,
Mooi om je verslagen te lezen zo. Gaaf dat je je zo inzet voor anderen en je er zo'n goede tijd hebt.
Het zal niet altijd even leuk zijn als je eraan denkt dat je al bijna naar huis mag, al kijk je er misschien ook naar uit?!! Ik vind het dapper van je dat je zo'n tijd gegaan bent!! Leuk dat je ouders je komen ophalen. Fijne tijd nog daar en Gods zegen!! Grtjz Mark -
23 Juni 2014 - 06:28
Ellen Van Veen:
Hoi Han, wat een mooie blog. Gods zegen in deze laatste dagen en DV tot donderdag!!
Liefs Mama -
23 Juni 2014 - 14:05
Hanneke En Pieter Schuilenburg:
Hoi Hanah,
Wij wensen jullie een mooie tijd met elkaar en Gods zegen bij het afscheid nemen en de reis back home. -
30 Juni 2014 - 14:51
Marieke:
Trots op lieve mooie grace, wat een groei heeft dat meisje doorstaan in Amecet. Prachtig.
Succes met afscheid nemen van alle lieve kinderen en aunties, het valt zwaar he!!
Geniet van je laatste dagen in Oeganda met je familie!
X
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
